การข่มขืนคู่สมรสถือเป็นเหตุฟ้องหย่าได้หรือไม่

เมื่อชายและหญิงตกลงใช้ชีวิตร่วมกันและทำการสมรสโดยการจดทะเบียนตาม ป.พ.พ.มาตรา 1457 แล้ว ย่อมมีหน้าที่จะต้องช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูกันตามความสามารถและฐานะของตน เมื่อต้องใช้ชีวิตร่วมกัน การมีความสัมพันธ์ทางเพศจึงเป็นส่วนหนึ่งของการอยู่กินร่วมกันฉันสามีภริยา อย่างไรก็ดี ในทางกฎหมายไม่มีคำจำกัดความไว้ว่าความสัมพันธ์ทางเพศดังกล่าวจะต้องมีลักษณะอย่างไร เมื่อการที่อีกฝ่ายไม่ยอมร่วมประเวณีกับอีกฝ่ายหนึ่งเป็นระยะเวลานานโดยไม่มีข้อแก้ตัว อาจถือได้ว่าเป็นการทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อการเป็นสามีภริยากันอย่างร้ายแรงตาม ป.พ.พ.มาตรา 1516(6) ซึ่งถือเป็นเหตุฟ้องหย่าประการหนึ่ง จึงมีคำถามว่า การข่มขืนคู่สมรสถือเป็นเหตุฟ้องหย่าได้หรือไม่ คำพิพากษาศาลฎีกาฉบับนี้มีคำตอบครับ
 
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 302/2559
“แม้โจทก์และจำเลยเป็นสามีภริยาต้องอยู่กินด้วยกันฉันสามีภริยาตาม ป.พ.พ.มาตรา 1461 ว.1 ซึ่งจะต้องมีการร่วมประเวณีกันบ้าง แต่การร่วมประเวณีต้องเกิดจากความยินยอมของทั้งสองฝ่าย หากอีกฝ่ายไม่ยินยอมก็ไม่อาจบังคับได้ หากขืนใจถือเป็นความผิดตาม ป.อ.มาตรา 276 การที่จำเลยเรียกบุตรผู้เยาว์มาฟังคำด่าจนโจทก์ยอมให้จำเลยร่วมประเวณีเพื่อให้บุตรผู้เยาว์ไปพักผ่อน เช่นนี้จะถือว่าโจทก์ยอมให้จำเลยร่วมประเวณีไม่ได้ และการที่โจทก์มดลูกอักเสบจากการร่วมประเวณีของจำเลย จำเลยทราบแต่ไม่หยุดร่วมประเวณีกับโจทก์ จนโจทก์ต้องหนีออกจากบ้าน พฤติกรรมของจำเลยถือเป็นการทำร้ายหรือทรมานจิตใจโจทก์อย่างร้ายแรงอันเป็นเหตุหย่าตาม ป.พ.พ.มาตรา 1516(3) และยังถือเป็นพฤติการณ์ที่เป็นปฏิปักษ์ต่อการเป็นสามีภริยากันอย่างร้ายแรงตาม ป.พ.พ.มาตรา 1516(6) ด้วย”
 
# บทความย้อนหลังอ่านได้ที่ https://lombonlawoffice.com/ หรือ “เพจทนายคู่คิด-ปรึกษาปัญหากฎหมาย” ครับ