หากลูกจ้างกระทำละเมิดในทางการที่จ้างจะถือว่านายจ้างผิดนัดเมื่อใด และกรณีดังกล่าวจะต้องเสียดอกเบี้ยในจำนวนเงินที่จะต้องชดใช้หรือไม่ หากต้องเสีย นับตั้งแต่วันใด

ป.พ.พ.มาตรา 206 มีหลักว่า “ในกรณีหนี้อันเกิดแต่มูลละเมิด ลูกหนี้ได้ชื่อว่าผิดนัดมาแต่เวลาที่ทำละเมิด” ดังนั้น เมื่อลูกจ้างทำละเมิดต่อบุคคลอื่นและได้ชื่อว่าผิดนัดมาแต่เวลาที่ทำละเมิด นายจ้างซึ่งจะต้องร่วมรับผิดกับลูกจ้างในผลแห่งละเมิดซึ่งลูกจ้างได้กระทำไปในทางการที่จ้างจึงอยู่ในฐานะเป็นลูกหนี้เช่นเดียวกับลูกจ้างและได้ชื่อว่าผิดนัดมาแต่เวลาที่ลูกจ้างทำละเมิดเช่นเดียวกัน ทั้งลูกจ้างและนายจ้างจึงต้องเสียดอกเบี้ยในจำนวนเงินที่จะต้องชดใช้ตั้งแต่วันทำละเมิด มิใช่นับถัดจากวันฟ้องเป็นต้นไปจนกว่าจะชำระเสร็จ
 
(เทียบเคียงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7495/2555)