ผู้เสียหายโดยนิตินัย

มีคำถามว่า นาย ก. ไปให้แพทย์แผนโบราณทำการฝังเข็มที่บ้านของนาย ข.  นาย ข.จึงบอกนาย ก.ว่ารู้จักตำรวจยศพลตำรวจเอกที่สามารถช่วยเหลือให้บุตรชายของนาย ก. ที่สมัครสอบเข้ารับราชการตำรวจให้สอบเข้ารับราชการได้ โดยนาย ข. จะเป็นคนกลางติดต่อกับเจ้าพนักงานตำรวจดังกล่าว แต่นาย ก. ต้องเสียค่าใช้จ่ายเป็นเงินจำนวน 1,000,000 บาท นาย ก. เห็นว่านาย ข.เป็นข้าราชการครู ตำแหน่งผู้อำนวยการโรงเรียน จึงหลงเชื่อและมอบเงินให้แก่นาย ข. ต่อมา สำนักงานตำรวจแห่งชาติประกาศผลการสอบ ปรากฏว่าบุตรชายของนาย ก. สอบไม่ผ่าน นาย ก. จึงทวงถามนาย ข. ให้คืนเงิน นาย ข.บอกว่าจะคืนให้ แต่ไม่คืน นาย ก. จะมีอำนาจฟ้องนาย ข. ในความผิดฐานเป็นคนกลางเรียกหรือรับสินบนตาม ป.อ.มาตรา 143 หรือไม่
 
การที่นาย ก. มอบเงินจำนวน 1,000,000 บาท ให้แก่นาย ข. แม้นาย ก. จะไม่ทราบว่า นาย ข. จะนำเงินจำนวนดังกล่าวไปจัดการอย่างไร แต่นาย ก. ทราบดีว่าเหตุที่มอบเงินให้แก่นาย ข. ก็เพราะนาย ข. อ้างว่าจะนำไปให้เจ้าพนักงานตำรวจยศระดับพลตำรวจเอก เพื่อช่วยเหลือให้บุตรชายของนาย ก. สามารถสอบเข้ารับราชการตำรวจได้ ซึ่งนาย ก. ย่อมจะต้องทราบดีว่าการจะเข้ารับราชการตำรวจได้ต้องผ่านการสอบคัดเลือก โดยการสอบคัดเลือกเป็นระเบียบแบบแผนของทางราชการที่เปิดโอกาสให้ผู้ที่มีคุณสมบัติสามารถสมัครสอบได้โดยเสรี และที่สำคัญการจัดการสอบจะต้องยุติธรรมเพื่อที่ทางราชการจะได้คนมีความสามารถ อันจะเป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติและประชาชน หากมีการช่วยเหลือบุคคลใดบุคคลหนึ่งให้สามารถสอบผ่านแสดงว่ามีการกระทำอันเป็นการทุจริต เป็นการฝ่าฝืนกฎหมายและระเบียบแบบแผนของทางราชการ ถือได้ว่านาย ก. เป็นผู้ก่อให้นาย ข. กระทำความผิด นาย ก. จึงมิใช่ผู้เสียหายโดยนิตินัย ตาม ป.วิ.อ. มาตรา 2(4) และไม่มีอำนาจฟ้อง
 
(เทียบเคียงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2077/2560)
 
# บทความย้อนหลังอ่านได้ที่ https://lombonlawoffice.com/ หรือ “เพจทนายคู่คิด-ปรึกษาปัญหากฎหมาย” ครับ