สำเนาเอกสารที่ทนายโจทก์ส่งให้แก่จำเลยจะต้องเป็นเอกสารที่ถ่ายจากต้นฉบับหรือไม่

ในเรื่องหลักเกณฑ์ของการอ้างเอกสารเป็นพยานนั้น ป.วิ.พ.มาตรา 88 ว.1 มีหลักว่า “กรณีพยานเอกสารที่ระบุไว้ในบัญชีระบุพยานที่ยื่นครั้งแรกนั้น ผู้อ้างจะต้องส่งสำเนาเอกสารดังกล่าวต่อศาลและคู่ความอีกฝ่ายหนึ่ง ก่อนวันสืบพยานไม่น้อยกว่า 7 วัน” และมาตรา 90 ว.1 มีหลักว่า “ให้คู่ความฝ่ายที่อ้างอิงเอกสารเป็นพยานหลักฐานเพื่อสนับสนุนข้ออ้างหรือข้อเถียงของตนตามมาตรา 88 ว.1 ยื่นต่อศาลและส่งให้คู่ความฝ่ายอื่นซึ่งสำเนาเอกสารนั้นก่อนวันสืบพยานไม่น้อยกว่า 7 วัน” ส่วนการรับฟังพยานเอกสารนั้น ป.วิ.พ.มาตรา 93 มีหลักว่า “....ให้ศาลยอมรับฟังได้เฉพาะต้นฉบับเอกสารเท่านั้น....” จึงมีคำถามว่า สำเนาเอกสารที่ทนายโจทก์ส่งให้แก่จำเลยจะต้องเป็นเอกสารที่ถ่ายจากต้นฉบับหรือไม่
 
ป.วิ.พ. มาตรา 90 ว.1 มิได้บังคับว่า สำเนาเอกสารที่ส่งให้แก่คู่ความอีกฝ่ายหนึ่งนั้นจะต้องเป็นเอกสารที่ถ่ายจากต้นฉบับเท่านั้น ดังนั้น สำเนาเอกสารที่ทนายโจทก์พิมพ์ข้อความลงในแบบพิมพ์สัญญาซึ่งเป็นแบบพิมพ์อย่างเดียวกับต้นฉบับสัญญาและมีข้อความเช่นเดียวกับสัญญาต้นฉบับ โดยทนายโจทก์ลงชื่อรับรองสำเนาถูกต้องก็ถือเป็นสำเนาเอกสารตามบทกฎหมายดังกล่าวแล้ว เมื่อโจทก์ได้แนบสำเนาเอกสารดังกล่าวมาท้ายฟ้องและส่งให้จำเลยพร้อมสำเนาคำฟ้องแล้ว สัญญาต้นฉบับจึงรับฟังเป็นพยานหลักฐานได้
 
(เทียบเคียงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2158/2534)