สัญญากู้ยืมเงินใช้แทนของหมั้นได้หรือไม่

การหมั้นเปรียบเสมือนการทำสัญญาใจระหว่างชายและหญิง ส่วนของหมั้นคือสิ่งที่ทำให้สัญญาใจนั้นมีน้ำหนักมากยิ่งขึ้น แต่ก็ไม่ทำให้สถานะของชายและหญิงตามกฎหมายมีการเปลี่ยนแปลงไปจนกว่าจะมีการจดทะเบียนสมรสกัน ส่วนสัญญากู้ยืมเงินนั้นเป็นสัญญายืมใช้สิ้นเปลืองอย่างหนึ่งที่ผู้กู้ขอกู้ยืมเงินจากบุคคลหนึ่งซึ่งเรียกว่าผู้ให้กู้ โดยผู้กู้ตกลงว่าจะใช้เงินคืนให้แก่ผู้ให้กู้ภายในกำหนดเวลาใดเวลาหนึ่ง ซึ่งในการกู้ยืมเงินดังกล่าวจะมีการกำหนดอัตราดอกเบี้ยในการกู้ยืมไว้ด้วยหรือไม่ก็ได้ จึงมีคำถามว่า สัญญากู้ยืมเงินใช้แทนของหมั้นได้หรือไม่
 
ป.พ.พ.มาตรา 1437 มีหลักว่า “การหมั้นจะสมบูรณ์เมื่อฝ่ายชายได้ส่งมอบหรือโอนทรัพย์สินอันเป็นของหมั้นให้แก่หญิงเพื่อเป็นหลักฐานว่าจะสมรสกับหญิงนั้น เมื่อหมั้นแล้วให้ของหมั้นตกเป็นสิทธิแก่หญิง” จากคำถามดังกล่าวข้างต้น สัญญากู้ยืมเงินเป็นเพียงสัญญาจะให้ทรัพย์สินเป็นของหมั้นกันในวันข้างหน้า ยังไม่ได้มีการมอบทรัพย์สินให้แก่กันอย่างแท้จริง เจตนาอันแท้จริงของคู่สัญญาก็มิได้มุ่งต่อการให้สัญญากู้ตกเป็นของอีกฝ่ายหนึ่งในสภาพของหมั้น ในกรณีเช่นนี้จึงถือไม่ได้ว่ามีการให้ของหมั้นกันตามกฎหมายแล้ว
 
(เทียบเคียงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1852/2506)