การที่เจ้าของเครื่องหมายการค้าสถานีบริการน้ำมัน “ตปท” ตกลงให้สิทธิแก่ผู้ที่เข้าทำสัญญาเพื่อดำเนินกิจการสถานีบริการน้ำมัน ภายใต้ชื่อทางการค้า “ตปท” นั้น ถือเป็นสัญญาอนุญาตให้ใช้เครื่องหมายการค้าที่จะต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อนายทะเบียนหรือไม่

เครื่องหมายการค้าถือเป็นทรัพย์สินซึ่งมีมูลค่าและอาจตีราคาได้ประเภทหนึ่งของเจ้าของเครื่องหมายการค้าดังกล่าว ดังนั้น การอนุญาตให้ผู้อื่นใช้เครื่องหมายการค้าจึงต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อนายทะเบียนตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 มาตรา 68 วรรค 2 ซึ่งเป็นแบบแห่งนิติกรรม หากฝ่าฝืนย่อมตกเป็นโมฆะตาม ป.พ.พ. มาตรา 152 ดังนั้น จึงมีคำถามว่า การที่เจ้าของเครื่องหมายการค้าสถานีบริการน้ำมัน “ตปท” ตกลงให้สิทธิแก่ผู้ที่เข้าทำสัญญาเพื่อดำเนินกิจการสถานีบริการน้ำมัน ภายใต้ชื่อทางการค้า “ตปท” นั้น ถือเป็นสัญญาอนุญาตให้ใช้เครื่องหมายการค้าที่จะต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อนายทะเบียนหรือไม่ 
 
พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 มาตรา 68 วรรค 2 มีหลักว่า “สัญญาอนุญาตให้ใช้เครื่องหมายการค้า ต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อนายทะเบียน” จากคำถามดังกล่าวข้างต้น เจ้าของเครื่องหมายการค้าเพียงตกลงให้สิทธิแก่ผู้ที่ดำเนินกิจการสถานีบริการน้ำมันภายใต้ชื่อทางการค้า "ตปท" โดยผู้ที่ดำเนินกิจการสถานีบริการน้ำมันจะต้องซื้อน้ำมันและผลิตภัณฑ์ปิโตรเลียมจากเจ้าของเครื่องหมายการค้ามาจำหน่าย สินค้าดังกล่าวจึงเป็นสินค้าของเจ้าของเครื่องหมายการค้า แม้มีการใช้เครื่องหมายการค้า "ตปท" กับสินค้านั้น ก็เป็นการใช้โดยผู้เป็นเจ้าของเครื่องหมายการค้าที่ได้จดทะเบียนไว้เอง แล้วนำมาจำหน่ายให้แก่ผู้ที่ดำเนินกิจการสถานีบริการน้ำมันเพื่อจำหน่ายให้แก่ลูกค้าต่อไป มิใช่ผู้ที่ดำเนินกิจการสถานีบริการน้ำมันจัดหาผลิตภัณฑ์หรือสินค้ามาแล้วนำเครื่องหมายการค้าของเจ้าของเครื่องหมายการค้ามาใช้กับสินค้าดังกล่าวโดยเจ้าของเครื่องหมายการค้าอนุญาต สัญญาดังกล่าวจึงมิใช่สัญญาอนุญาตให้ใช้เครื่องหมายการค้าที่ต้องทำเป็นหนังสือและจดทะเบียนต่อนายทะเบียนตาม พ.ร.บ.เครื่องหมายการค้า พ.ศ. 2534 มาตรา 68 วรรค 2 แต่อย่างใด
 
(เทียบเคียงคำพิพากษาศาลฎีกาที่ 10207/2553)